అరుణా అసఫ్ అలీ స్వాతంత్ర్య సమరయోధురాలు Aruna Asaf Ali, The freedom fighter

భారతదేశం యొక్క స్వాతంత్ర్య పోరాటం మరియు ఆనాటి ప్రసిద్ధ స్వాతంత్ర్య సమరయోధుల ప్రస్తావన లేకుండా భారత చరిత్రను పూర్తి చేయలేము.

తన కాలానికి ముందున్న భారత స్వాతంత్ర్య సమరయోధురాలు  అరుణ అసఫ్ అలీని మనం ఒకసారి గుర్తు చేసుకొందాము.

క్విట్ ఇండియా ఉద్యమo లో ప్రసిద్ది గాంచిన భారతీయ మహిళా స్వాతంత్ర సమరయోధురాలు  అరుణా అసఫ్ అలీ. స్వాతంత్ర్య ఉద్యమం యొక్క 'గ్రాండ్ ఓల్డ్ లేడీ' గా ప్రసిద్ది చెందిన ధీర వనిత అరుణ అసఫ్ అలీ.

 మహాత్మా గాంధీ ఆదర్శాలు మరియు నమ్మకాలతో ఆమె బాగా ప్రభావితమైంది. అరుణ అసఫ్ అలీ 1942 లో క్విట్ ఇండియా ఉద్యమంలో చురుకుగా పాల్గొన్న విప్లవాత్మక వామపక్షవాది.

ఆగష్టు 8, 1942 న, కాంగ్రెస్ క్విట్ ఇండియా తీర్మానాన్ని ఆమోదించింది  మరియు మహాత్మా గాంధీ. జవహర్ లాల్ నెహ్రూతో సహా కాంగ్రెస్ ప్రముఖ నాయకులందరినీ బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం అరెస్టు చేసింది.

"చేయండి లేదా చనిపోవాలి DO or DIE" అన్న  గాంధీజీ  పిలుపుకు స్పందిస్తూ, 1942 ఆగస్టు 9 న బొంబాయిలోని గోవాలియా ట్యాంక్ మైదాన్ (ఇప్పుడు ఆజాద్ మైదాన్) వద్ద త్రివర్ణ పతాకాన్ని  ఎగురవేయడం ద్వారా బ్రిటిష్ వారిని ధిక్కరించి, క్విట్ ఇండియా ఉద్యమ విజయానికి అరుణ ఆసిఫ్ అలీ తోడ్పడినది. బ్రిటిష్ పోలీసులు ఆమె కోసం వెతుకుతున్నందున ఆమె అరెస్టు నుండి తప్పించుకొని అజ్ఞాతం లోకి వెళ్లింది.

ఆమె అజ్ఞాతం లో ఉన్నప్పుడు అజ్ఞాత రేడియో, కరపత్రాలు మరియు 'ఇంక్విలాబ్' వంటి పత్రికల ద్వారా తన పోరాటాన్ని కొనసాగించింది. 1946 లో ఆమెకు వ్యతిరేకంగా ఉన్న వారెంట్ ఉపసంహరించబడింది మరియు ఆమె అజ్ఞాతం నుండి  బయటకు వచ్చింది.

స్వాతంత్ర్యం తరువాత, ఆమె ప్రజా సేవలో చురుకుగా పాల్గొన్నారు మరియు 1958 లో డిల్లి యొక్క మొట్టమొదటి మహిళా మేయర్‌గా ఎన్నికయ్యారు. ఆమె పేట్రియాట్ వార్తాపత్రిక మరియు లింక్‌ వారపత్రిక ను నడిపింది.

ఆమె జూలై 16, 1909 న ఉదార ​​బ్రహ్మో కుటుంబంలో అరుణ గంగూలీగా జన్మించింది. ఆమె తండ్రి, ఉపేంద్రనాథ్ గంగూలీ, రెస్టారెంట్ యజమాని, ఆధునిక బంగ్లాదేశ్‌లోని బారిసాల్ నుండి యునైటెడ్ ప్రావిన్సెస్ (ప్రస్తుత ఉత్తర ప్రదేశ్) కు వలస వచ్చారు.

ఆమె లాహోర్ యొక్క సేక్రేడ్ హార్ట్ కాన్వెంట్ నుండి పాఠశాల విద్యను పూర్తి చేసింది మరియు తరువాత నైనిటాల్ లోని ఆల్ సెయింట్స్ కాలేజీకి వెళ్ళింది. కలకత్తాలోని గోఖలే మెమోరియల్ స్కూల్లో టీచర్‌గా ఆమె మొదటి ఉద్యోగం చేసింది.

1928 లో ఆమె ముస్లిం మరియు ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ (ఐఎన్సిINC) లో ప్రముఖ నాయకుడు మరియు భగత్ సింగ్‌ తరుపున వాదించిన  ఆసఫ్ అలీని వివాహం చేసుకుంది. ఆమె వివాహాన్ని ఆమె తల్లిదండ్రులు వ్యతిరేకించారు. ఆసిఫ్ అలీ ఆమెకన్నా 23 సంవత్సరాల సీనియర్, మరియు అతను 1953 లో మరణించాడు.

ఆమె తన భర్త  అసఫ్ అలీ ద్వారానే రాజకీయ ప్రపంచానికి మొదటిసారి పరిచయం అయ్యింది. ఆమె తన భర్త అడుగుజాడలను అనుసరించి, కాంగ్రెస్ పార్టీలో చురుకైన సభ్యురాలిగా మారింది.1930 లో సాల్ట్ సత్యాగ్రహంలో చురుకుగా పాల్గొనడంతో ఆమె రాజకీయాల్లోకి అడుగు పెట్టారు.

అరుణ అసఫ్ అలీ కి వివాహం అయిన రెండేళ్లలోనే 1931 లో ఆమెను అరెస్టు చేశారు, ప్రజల బహిరంగ నిరసనల తరువాత మహాత్మా గాంధీ జోక్యం తో ఆమె విడుదల అయ్యారు.

1932 లో, ఆమెను అరెస్టు చేసి తిహార్ జైలులో ఉంచారు. అక్కడ ఇతర రాజకీయ ఖైదీల పట్ల అనుసరిస్తున్న జైలు అధికారులు అనుసరిస్తున్న వివక్షత/ ట్రీట్మెంట్ కు నిరసనగా ఆమె నిరాహార దీక్ష ప్రారంభించింది. ఇది వారి జీవన పరిస్థితుల మెరుగుదలకు దారితీసింది ఆ తరువాత ఆమెను అంబాలాలో ఏకాంత ఖైదుకు తరలించారు, మరియు విడుదలైన తర్వాత క్విట్ ఇండియా ఉద్యమం వరకు పదేళ్లపాటు రాజకీయంగా క్రియారహితంగా ఉన్నారు.

1942 తరువాత, ఆమె ఆస్తిని ప్రభుత్వం స్వాధీనం చేసుకుని విక్రయించినది. ఆమె అజ్ఞాతం లోకి వెళ్లి, కాంగ్రెస్ యొక్క మాస పత్రిక ఇంక్విలాబ్‌ను రామ్ మనోహర్ లోహియాతో కలసి ఎడిట్ చేసినది.

ఆమె స్వతంత్ర భావాలకు పేరుగాంచిన ధీరవనిత. 1946 లో తనకు తాను లొంగిపోవాలన్న గాంధీ అభ్యర్థనను ఆమె అంగీకరించలేదు.ఆమె తన ఆదర్శాలకు కట్టుబడి ఉంది మరియు రాయల్ ఇండియన్ నేవీ తిరుగుబాటుకు మద్దతు ఇచ్చినందుకు గాంధీ ఆమెను విమర్శిoచెను.

 1948 లో అరుణ కాంగ్రెస్ నుంచి వైదొలిగి సోషలిస్ట్ పార్టీలో చేరారు. 1950 దశకం ప్రారంభంలో ఆమె కమ్యూనిస్ట్ పార్టి లో చేరిన తరువాత 1956 లో ఆమె పార్టీ నుండి వైదొలిగినది.

1958 లో ఆమె డిల్లి కి  ఎన్నికైన మొదటి మహిళా  మేయర్‌గా పనిచేశారు

తన కాలానికి ముందు ఉన్న అబ్యుదయ మహిళ ఆమె. అరుణ అసఫ్ అలీ 29 జూలై 1996 న కన్నుమూశారు.

స్వాతంత్య్రానంతరం ఆమె మహిళా విద్యను ప్రోత్సహించడం ద్వారా మహిళల హోదాను మెరుగుపర్చడానికి కృషి చేసింది. ఈ లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి ఆమె 'వీక్లీ' మరియు 'పేట్రియాట్' అనే వార్త పత్రికను కూడా ప్రారంభించింది

ఆమె జీవితాంతం వామపక్షవాదిగా ఉండి, సిపిఐ యొక్క మహిళల విభాగమైన నేషనల్ ఫెడరేషన్ ఆఫ్ ఇండియన్ ఉమెన్‌ను అభివృద్ధి చేయడంలో కీలకపాత్ర పోషించింది.అరుణ దళితుల సమీకరణకు తన  మద్దతు ప్రకటించారు మరియు పర్యావరణ క్షీణతకు మరియు సామాజిక పరాయీకరణకు దారితీసే "అనవసరమైన పారిశ్రామికీకరణ" ను వ్యతిరేకించారు. మహిళల అభ్యున్నతి కోసం ఆమె కృషి చేసారు. రిజర్వేషన్ల కంటే విద్య మరియు మెరుగైన ఆరోగ్య సంరక్షణ మహిళలకు ఎక్కువ మేలు చేస్తుందని ఆమె నమ్మారు.

క్రియాశీల రాజకీయాల నుండి వైదొలిగినప్పటికీ, 1964 లో ఆమె తిరిగి కాంగ్రెస్‌లో చేరారు. అత్యవసర పరిస్థితిని విమర్శించినప్పటికీ ఆమె ఇందిరా గాంధీతో సన్నిహితంగా ఉంది.

అరుణను జాతీయవాదులు మరియు వామపక్షాలు సత్కరించాయి. ఆమెకు ఆర్డర్ ఆఫ్ లెనిన్ మరియు 1965 లో లెనిన్ శాంతి బహుమతి లభించింది. 1992 లో ఆమెకు పద్మ విభూషణ్ మరియు 1997 లో భారత రత్న అవార్డు  మరణానంతరం లభించింది. ఆమె అంతర్జాతీయ అవగాహన కోసం ఉద్దేశించబడిన నెహ్రూ అవార్డు గ్రహీత కూడా.