పస్మాందాలను నిర్లక్షం చేస్తున్న 'ముస్లిం మైనారిటీ రాజకీయాలు' Muslims that 'minority politics' left behind

 

'పస్మాంద', అనే  పర్షియన్ పదం కు "వెనుకబడిన వారు" అని అర్ధం మరియు ఇది శూద్ర (వెనుకబడిన) మరియు అతి-శూద్ర (దళిత) కులాలకు చెందిన ముస్లింలను సూచిస్తుంది. ఇది ప్రధానంగా  1998లో బీహార్‌లో ఆధిపత్య అష్రఫ్ ముస్లింల (ముందస్తు కులాలు) కు వ్యతిరేకoగా  ఏర్పడిన “పస్మంద ముస్లిం మహాజ్” నుండి  స్వీకరించబడింది. అప్పటి నుండి, పస్మాంద అనే పేరు భారత దేశం లోని మిగతా రాష్ట్రాల లో కూడా ప్రతిధ్వనిని పొందింది.

భారతీయ ముస్లింలు ప్రధానం గా మూడు ప్రధాన తరగతులుగా మరియు వందలాది బిరాదారీలుగా విభజించబడ్డారు. సోపానక్రమంలో అగ్రస్థానంలో ఉన్న 'అష్రఫ్' ముస్లింలు తమ మూలాన్ని పశ్చిమ లేదా మధ్య ఆసియాకు చెందినవారు గా  (ఉదాహరణకు సయ్యద్, షేక్, మొఘల్, పఠాన్, మొదలైనవారు  లేదా రంగాడ్ లేదా ముస్లిం రాజ్‌పుత్, టాగా లేదా త్యాగి ముస్లింలు వంటి స్థానిక ఉన్నత కులాల నుండి మతమార్పిడి పొందిన వారు , గార్హే లేదా గౌర్ ముస్లింలు మొదలైన వారు ) చెప్పుకొంటారు.వీరిలో సయ్యద్ బిరాదారి అత్యంత గౌరవనీయులు  మరియు వారి స్థితి హిందూమతంలోని బ్రాహ్మణులకు దాదాపుగా సమానంగా ఉంటుంది.

ముస్లింలలోని అష్రఫ్ ఆధిపత్యానికి వ్యతిరేకంగా ఉద్యమాలను  'అట్టడుగు' వారు - అజ్లాఫ్ (వెనుకబడిన ముస్లింలు) మరియు అర్జల్ (దళిత ముస్లింలు) - కనీసం 20వ శతాబ్దం ప్రారంభం నుండి నాయకత్వం వహించారు.

భారతదేశంలోని మొత్తం ముస్లిం జనాభాలో సవర్ణ/ఉన్నత  ముస్లింలు 15 శాతం ఉన్నారు, మిగిలిన వారిలో వెనుకబడిన, దళిత మరియు గిరిజన ముస్లింలు ఉన్నారు. 1990వ దశకం లో అనేక సామాజిక ఉద్యమాల పెరుగుదల కనిపించింది, ఇది ముస్లిం సమాజంలో కులతత్వాన్ని నిర్మూలించడానికి కొత్త దిశను అందించింది - అనేక సంస్థలు ముందుండి నడిపించాయి. వీటిలో డాక్టర్ ఎజాజ్ అలీ యొక్క ఆల్ ఇండియా బ్యాక్‌వర్డ్ ముస్లిం మోర్చా మరియు ఆల్ ఇండియా పస్మాంద ముస్లింలు మహాజ్ బీహార్ నుండి అలీ అన్వర్ మరియు మహారాష్ట్ర నుండి షబ్బీర్ అన్సారీ యొక్క ఆల్ ఇండియా ముస్లిం OBC ఆర్గనైజేషన్ ముఖైమైనవి.

ఇస్లాం సమానత్వం ను భోదించే ధర్మం.  సచార్ కమిటి భారతీయ ముస్లింలు మొత్తంగా  ఒక వెనకబడిన అట్టడుగు సమాజం అని నిర్ధారించినది.. “పస్మాందా” వాద కర్త మసూద్ ఫలాహి తన రచన “హిందుస్తాన్ మే జాత్ పాత్ ఔర్ ముసల్మాన్ (2006)” అనే  రచనలో  “కుఫు kufu” (సమూహాల మధ్య వివాహ సంబంధాల గురించిన నియమాలు) అనే భావనను 'మనువాది' ఉలేమాలు కులం ద్వారా ఎలా ప్రదర్సించారో మరియు  భారతీయ ఇస్లాంలో "గ్రేడెడ్ అసమానత" యొక్క సమాంతర వ్యవస్థ ఎలా అమలులోకి వచ్చిందో వివరించారు..

అలీ అన్వర్ “మసావత్ కి జంగ్ (2000) అనే పుస్తకం ముస్లిం మదర్సాలు మరియు పర్సనల్  లా  బోర్డులు, ప్రాతినిధ్య సంస్థలలో స్వీయ-శైలి అష్రఫ్ నాయకుల ఆధిపత్యం మరియు దళిత మరియు వెనుకబడిన కుల ముస్లింలకు గల   తక్కువ లేదా సున్నా  ప్రాతినిద్యం ను  తెలియచేసింది. పార్లమెంట్ మరియు రాష్ట్ర అసెంబ్లీలు మరియు వివిధ డిపార్ట్‌మెంట్‌లు, మంత్రిత్వ శాఖలు మరియు ముస్లింల కోసం పనిచేస్తున్నట్లు చెప్పుకునే సంస్థలు (మైనారిటీ వ్యవహారాలు, వక్ఫ్ బోర్డులు, ఉర్దూ అకాడమీలు, AMU, జామియా మిలియా ఇస్లామియా మొదలైన వాటిలో ఉన్నత కుల లేదా అష్రఫ్ ముస్లిం  నాయకుల అధిక లేదా పూర్తి ప్రాతినిద్యంను వివరించినాడు. ఈ పుస్తకం కుల ప్రాతిపదికన ఉత్తర భారతం లోని వివిధ ప్రాంతాలలో వివిధ పస్మాంద సంఘాలు(దళిత మరియు వెనుకబడిన కుల ముస్లింలు) ప్రతిరోజూ ఎదుర్కొనే అవమానం, అగౌరవం మరియు హింసను  తెలుపుతుంది.

పస్మాంద సమర్ధకులు రెండు ముఖ్య అంశాలను - ఇస్లాం ఒక సమానత్వ మతం మరియు భారతీయ ముస్లింలు మొత్తంగా అణగారిన సమాజం అనే విషయాన్ని ప్రస్తావిస్తారు.   ఇస్లాం ధర్మబద్ధంగా సమానత్వం కలిగి ఉండవచ్చు కానీ భారతీయ పరిస్థితులలో ఇస్లాం వాస్తవంగా లోతుగా క్రమానుగత శ్రేణి ని కలిగి  ఉంటుంది. అధికార పరంగా ముస్లింలు ఆధిపత్య (అష్రఫ్) మరియు అధీన (పస్మాంద) విభాగాలను కలిగిన ఒక  ఒక భిన్నమైన సంఘం.

‘మైనారిటీ రాజకీయాలు’  అనేవి పస్మాంద ముస్లింలను పణంగా పెట్టి తమ ప్రయోజనాలను కాపాడుకునే ఆధిపత్య కుల ముస్లింల రాజకీయం. భారతీయ ముస్లిం జనాభాలో దాదాపు 85 శాతంగా ఉన్న మరియు ప్రధానంగా వృత్తిపరమైన మరియు సేవా బిరదారీల నుండి వచ్చిన పస్మాంద ముస్లింల ఆర్ధిక సమస్యలను పరిష్కరించడంలో మైనారిటీ రాజకీయాలు విఫలమవడంలో అనడం లో ఆశ్చర్యం లేదు.

భారతదేశంలో 'మైనారిటీ' మరియు 'మెజారిటీ' కమ్యూనిటీల భావన - ప్రధానంగా మతపరమైన గుర్తింపు పరంగా తీసుకోబడుతుంది. హిందూ మరియు ఇస్లామిక్ జాతీయవాదాలు అణగారిన కుల సంఘాల వాణిని నిరాకరించడంలో కీలక పాత్ర పోషించాయి. ' హిందూ లేదా ముస్లిం ఉన్నతవర్గాల ప్రయోజనాలను కాపాడటంలో ప్రధాన పాత్ర వహించినవి.  పస్మాండ భావన మెజారిటీ మరియు మైనారిటేరియన్ ఫండమెంటలిజం యొక్క సహజీవన స్వభావాన్ని హైలైట్ చేసింది. వకార్ హవారీ అనే పస్మాండ ఉద్యమకారుడు ఇలా అంటున్నాడు: “మేము హిందూ మరియు ముస్లిం మతోన్మాద రాజకీయాలను వ్యతిరేకిస్తున్నాము”.

పస్మాండ ముస్లింలు ఒక వైపు ఉన్నత-కుల ముస్లింలతో 'ముస్లిం' అనే విస్తృత భావనను పంచుకుంటారు, మరోవైపు, పస్మాండ ముస్లింలు అధీన కుల హిందువులతో కుల ఆధారిత అవమానం మరియు అగౌరవ అనుభవాన్ని పంచుకుంటారు. పస్మాండ ఉద్యమం యొక్క స్పష్టమైన లక్ష్యం అధీన కుల ముస్లింల సంఘీభావాన్ని నొక్కి చెప్పింది.

పస్మాంద ముస్లిం మహజ్ వ్యవస్థాపకుడు అలీ అన్వర్ ఇలా అంటారు: “పస్మాంద ముస్లింలు మరియు ఇతర మతాల పస్మాంద విభాగాల మధ్య భాధా bond of pain  బంధం ఉంది. ఈ బాధా బంధమే అత్యున్నతమైన బంధం... అందుకే మనం ఇతర మతాల పస్మాంద(పీడిత, వెనకబడిన) వర్గాలతో కరచాలనం చేయాలి. 

ఈ ప్రతి-ఆధిపత్య సంఘీభావం 'దళిత్-పిచ్డా ఏక్ సమాన్, హిందూ హో యా ముసల్మాన్' (దళితు-వెనుకబడిన కులాలన్నీ ఒకేలా ఉంటాయి, వారు హిందూ లేదా ముస్లిం అయినా) పస్మాంద నినాదంలో సమర్థవంతంగా పొందుపరచబడింది. అదే సమయంలో, జన్మ ఆధారిత కుల భేదాలను  అధిగమించాలని కోరుతున్నాయి.

“మేము దళిత/వెనుకబడిన కులాల ముస్లింలను, అష్రఫ్ (ఉన్నత కుల)ముస్లింలుగా పిలవబడే వారికి వ్యతిరేకంగా కూడగట్టడం చేయడం లేదు. మా ఉద్యమం వారికి వ్యతిరేకంగా లేదు. బదులుగా, మేము మా స్వంత ప్రజలను బలోపేతం చేయడానికి మరియు శక్తివంతం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తాము, వారి కోసం మాట్లాడటానికి, వారి హక్కులు మరియు న్యాయాన్ని పొందేందుకు వీలు కల్పిస్తాము ... మా ప్రజల దుస్థితి గురించి ఆందోళన చెందుతున్న అష్రాఫ్ నేపథ్యం అని పిలవబడే మంచి ఉద్దేశ్యం గల వ్యక్తులను మేము స్వాగతిస్తాము. మా పోరాటంలో మాతో చేరడానికి.”

మొత్తంమీద, పస్మాండ రాజకీయాలు దాని సామాజిక న్యాయ లక్ష్యాలను సాధించడానికి పరివర్తనాత్మక రాజ్యాంగవాదం మరియు ప్రజాస్వామ్య ప్రతీకవాదంపై ఆధారపడి ఉన్నాయి. ఉదా:కు ఇప్పటికే ఉన్న నిశ్చయాత్మక కార్యాచరణ విధానాలను మరింత లోతుగా చేయడం, రాజకీయ పార్టీలలో పస్మాంద ముస్లింలకు తగిన ప్రాతినిధ్యం, కుటీర మరియు చిన్న తరహా పరిశ్రమలకు ప్రభుత్వ  మద్దతు, మతపరమైన సంస్థల ప్రజాస్వామ్యీకరణ. మరియు వివరణాత్మక సంప్రదాయాలు మొదలైనవి.

సహజంగానే, ఏదైనా ప్రతి-ఆధిపత్య గుర్తింపు ఉద్యమం దాని నిర్మాణ దశలలో ఎదుర్కొనే అన్ని సవాళ్లను ఎదుర్కొంటుంది. ఉదా:కు వనరులు మరియు తగిన సంస్థల కొరత, ప్రభుత్వం  మరియు ఇతర ఆధిపత్య నాయకుల సహకారం, సంబంధిత ఉద్యమ సాహిత్యం లేకపోవడం, అంతర్గత శక్తి వైరుధ్యాలు మొదలైనవి. అలాగే, రామ్‌మనోహర్ లోహియా చెప్పినట్లుగా: “వెనుకబడిన లేదా నిమ్న  కులాలు మరియు సమూహాల అభ్యున్నతి విధానం చాలా వ్యతిరేకతను ఇవ్వగలదు. అది శూద్రులను/వెనుకబడిన వర్గాల వారిని   అంత వేగంగా ప్రభావితం చేయకుండా ఉన్నత వర్గాల వారు నిరోదిస్తారు..

అష్రాఫియా ఆధిపత్య మైనారిటీ రాజకీయాలను ఎదుర్కొనే సమయంలో పస్మంద ఉద్యమ కార్యకర్తలు ఎదుర్కొనే కొన్ని సవాళ్లు ఇవి. అయినప్పటికీ, మైనారిటీ అనంతర రాజకీయాల కోసం వారి పోరాటం కొనసాగుతోంది మరియు అంతర్గత సంస్కరణ ప్రక్రియను ప్రారంభించడం ద్వారా దీర్ఘకాలంలో భారతీయ ఇస్లాంను ప్రజాస్వామ్యం చేస్తుందని వారు భావిస్తున్నారు.

వెనుకబడిన, దళిత మరియు గిరిజన ముస్లిం సంఘాలు - కుంజ్రే (రైన్), జులాహే (అన్సారీ), ధునియా (మన్సూరి), కసాయి (ఖురేషి), ఫకీర్ (అల్వీ), హజ్జం ( సల్మానీ), మెహతార్ (హలాల్ఖోర్), గ్వాలా (ఘోసి), ధోబీ (హవారీ), లోహర్-బదాయి (సైఫీ), మణిహార్ (సిద్ధిఖీ), దర్జీ (ఇద్రిసి), వంగుజ్జర్ తదితరులు — ఇప్పుడు 'పస్మాంద' (వెనుకబడిన వారు) గుర్తింపుతో ఉద్యమాలు నిర్వహిస్తున్నారు. :.

పస్మాండ ముస్లింలు ఎన్నికల్లో పోటీ చేసేందుకు ప్రయత్నించినప్పుడల్లా, అష్రఫ్ ముస్లింలు వారిని ధునియా, జులాహా, కలాల్, కుంజ్రా లేదా కసాయి అని దూషిస్తారు. వారి  ఓటమికి  అన్ని ప్రయత్నాలు చేస్తారు. మరోవైపు, అష్రఫ్ అభ్యర్థిని నిలబెట్టినప్పుడల్లా, అతనికి ఓటు వేయడం మరియు అతని విజయాన్ని నిర్ధారించడం ఇస్లామిక్ బాధ్యత మరియు ధర్మం అని చెబుతారు.

ఇప్పుడు, పస్మాంద ఉద్యమం ఇస్లాంలో సయ్యదిజంపై "85 శాతం వర్సెస్ 15 శాతం" నినాదంతో పోరాటాన్ని ప్రారంభించింది. పస్మంద కమ్యూనిటీ ఇప్పుడు సవాబ్ (ధర్మం/భక్తి)కి బదులుగా హక్కుల రాజకీయాల గురించి, దువా (ప్రార్థన)కి బదులుగా దావా (ఔషధం/ఆరోగ్య సంరక్షణ) గురించి మాట్లాడుతోంది.

అట్టడుగు వర్గాల రాజకీయాలు మొత్తం వ్యవస్థను మారుస్తుంది.  పస్మాండ ఉద్యమం ఇప్పుడు OBC-దళితుల మధ్య మతపరమైన ఐక్యతను పెంపొందించడానికి మరియు బహుజనవాద భావనలను విస్తరించడానికి ప్రయత్నిస్తోంది. పస్మండ సంఘం ఇప్పుడు సామాజిక న్యాయం యొక్క వృత్తాన్ని పూర్తి చేయడానికి అవిశ్రాంతంగా కృషి చేస్తోంది.

 2011 జనాభా లెక్కల ప్రకారం, భారతదేశ జనాభాలో ముస్లింలు దాదాపు 14.2 శాతం ఉన్నారు. అంటే దేశ జనాభాలో అష్రాఫ్‌ల వాటా 2.1 శాతం. కానీ లోక్‌సభలో వారి ప్రాతినిధ్యం దాదాపు 4.5 శాతం. మరోవైపు, దేశ జనాభాలో పస్మందాస్ వాటా దాదాపు 11.4 శాతం ఉంది మరియు ఇప్పటికీ వారు పార్లమెంటులో కేవలం 0.8 శాతం ప్రాతినిధ్యం కలిగి ఉన్నారు.

 

రాజకీయ సాధికారత సాధించడం కోసం పస్మందాల  యొక్క ప్రయత్నం  భారతీయ ఇస్లాంను మరింత ప్రజాస్వామ్యీకరించడానికి మరియు దేశంలో ప్రజాస్వామ్యాన్ని బలోపేతం చేయడానికి సహాయపడుతుంది. పస్మాంద విమర్శ దీర్ఘకాలంలో భారతదేశంలోని అన్ని సబాల్టర్న్ కమ్యూనిటీలకు ప్రయోజనం చేకూర్చేవిధంగా మరియు  ప్రజాస్వామ్యo మరింత  లోతుగా మారడానికి కూడా దోహదపడుతుంది.

ఈ వ్యాస మూల రచయిత: ఖాలిద్ అనీష్ అన్సారి (Khalid Anis Ansari)సోషియాలజీ సీనియర్ అసిస్టెంట్ ప్రొఫెసర్, గ్లోకల్ లా స్కూల్, గ్లోకల్ యూనివర్సిటీ. అతను డాక్టర్ అంబేద్కర్ సెంటర్ ఫర్ ఎక్స్‌క్లూజన్ స్టడీస్ అండ్ ట్రాన్స్‌ఫర్మేటివ్ యాక్షన్ డైరెక్టర్ కూడా.అతను పస్మాండ ఉద్యమంలో చురుకుగా  నిమగ్నమై ఉన్నాడు.

స్వేచ్చా అనువాదం:సల్మాన్ హైదర్