ఫజల్-ఎ-హక్ ఖైరాబాది Fazl-e-Haq Khairabadi

-.

అల్లామా ఫజల్-ఎ-హక్1797 లో అప్పటి అవధ్ ప్రస్తుత ఉత్తరప్రదేశ్ లోని సీతాపూర్ జిల్లా ఖైరాబాద్లో జన్మించినాడు. ఇతను   1857 నాటి మొదటి భారత స్వాతంత్ర్య సంగ్రామం  లో పాల్గొన్న ప్రముఖ  భారతీయ ముస్లిం స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు మరియు ఆనాటి ప్రసిద్ద  కవులలో ఒకరు. అతను ఒక తత్వవేత్త, రచయిత, కవి, మత పండితుడు, 1857 లో ఫిరంగిలకు  వ్యతిరేకంగా ముస్లింలను సాయుధ పోరాటం (జిహాద్) చేయమని ఫత్వా జారీ చేసి ప్రసిద్దుడు అయినాడు.

అతని తండ్రి మొఘల్ వంశస్తులకు ధార్మిక విషయాలలో సలహాదారుడు (sadr-ul-sadur). అతను 13 సంవత్సరాల వయస్సులో ఉపాధ్యాయుడయ్యాడు. 1828 లో అతను ఖాజా (Qaza) విభాగంలో ముఫ్తీగా నియమించబడ్డాడు.

అతను ఇస్లామిక్ అధ్యయనాలు మరియు వేదాంతశాస్త్రం యొక్క పండితుడు కాకుండా, అతను సాహిత్య వ్యక్తిత్వం, ముఖ్యంగా ఉర్దూ, అరబిక్ మరియు పెర్షియన్ సాహిత్యం లో పండితుడు. అరబిక్‌లో 400 కన్నా ఎక్కువ ద్విపదలు ఆయన రచించినాడు.. అతను గాలిబ్ అభ్యర్థన మేరకు మీర్జా గాలిబ్ యొక్క మొదటి దివాన్‌ను ఎడిట్ చేసాడు.

అతను అసాధారణమైన జ్ఞాపకశక్తిని కలిగి ఉన్నాడు మరియు ఖురాన్ ను కేవలం 4 నెలల్లో జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు. అతను పదమూడు సంవత్సరాల వయస్సులో అరబిక్, పెర్షియన్ మరియు మత అధ్యయనo పూర్తి చేశాడు.

అతని లోతైన జ్ఞానం మరియు పాండిత్యం కారణంగా అతన్ని అల్లామా అని పిలిచారు మరియు తరువాత గొప్ప సూఫీగా గౌరవించబడినాడు. అతనికి ఇమామ్ హిక్మత్ మరియు కలాం (తర్కం, తత్వశాస్త్రం మరియు సాహిత్యం యొక్క ఇమామ్) అనే బిరుదు కూడా లభించింది. ఫత్వాస్ లేదా మతపరమైన తీర్పులను జారీ చేయడంలో ఆయనకు తుది అధికారం లభించింది.

అతను అసాధారణ మేధావి మరియు చమత్కారి. మీర్జా గాలిబ్ మరియు ఇతర సమకాలీన ప్రముఖ కవులు, రచయితలు మరియు మేధావులతో అయన సంవాదం గురించి చాలా కదలు గలవు.

అతను మరియు అతని కుమారుడు అబ్దుల్ అల్-హక్ ఖైరాబాది ఉత్తర భారతదేశంలో మదర్సా ఖైరాబాద్ను స్థాపించారు. దానిలో చాలా మంది పండితులు చదువుకున్నారు. అతను రిసాలా-ఎ-సౌరతుల్ హిందీయా Risala-e-Sauratul Hindia  ను అరబిక్ భాషలో వ్రాసాడు మరియు అస్-సౌరత్ అల్ హిందీయా As-Saurat al Hindiya లో తిరుగుబాటు గురించి వివరించాడు.

మౌల్వి ఫజల్-ఇ-హక్ ఖైరాబాది 1857 నాటి భారత తిరుగుబాటులో అత్యంత చురుకైన పాత్ర పోషించాడు. డిల్లి తిరుగుబాటు ప్రభుత్వానికి తాత్కాలిక రాజ్యాంగాన్ని సిద్ధం చేశాడు మరియు మిలిటరీ కౌన్సిల్ సభ్యుడిగా కూడా ఉన్నాడు. బ్రిటిష్ వారు దిల్లిని తిరిగి ఆక్రమించిన తరువాత; లక్నో మరియు అవధ్ విప్లవకారులలో చేరడం ద్వారా మౌల్వి తన బ్రిటిష్ వ్యతిరేక కార్యకలాపాలను కొనసాగించాడు. రాంపూర్ వద్ద, మౌల్వి ఖైరాబాది సివిల్ మరియు క్రిమినల్ విషయాలపై అనువాదకుడు, శిక్షకుడు మరియు అధికారిగా పనిచేశారు. నవాబ్ వాజిద్ అలీ షా అవధ్ రాజ్యానికి పాలకుడు అయినప్పుడు మౌల్వి కైరాబాదీ లక్నోకు బయలుదేరాడు.

1856 లో, బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం అవధ్‌ను స్వాధీనం చేసుకున్న తరువాత, రాజా వినయ్ సింగ్ ఆహ్వానం మేరకు మౌల్వి ఖైరాబాది అల్వార్‌కు వెళ్లారు. అతను ఒకటిన్నర సంవత్సరాలు అల్వార్ రాజ్యం లో లో వేర్వేరు పదవులను నిర్వహించాడు.  1857 ఆగస్టులో ఉత్తర భారతదేశం అంతటా తిరుగుబాటు జరిగినప్పుడు అతను డిల్లికి తిరిగి వచ్చాడు. ఆరుగురు సైనిక, నలుగురు పౌర పురుషుల మండలి తో పరిపాలనను నిర్వహించడానికి మౌల్వి ఖైరాబాది రాజ్యాంగాన్ని సిద్ధం చేసినాడు.. విప్లవాత్మక ప్రభుత్వ పాలకమండలిలో మౌల్వి ఖైరాబాది చాలా ముఖ్యమైన పాత్ర పోషించారు. 1857 తిరుగుబాటు సమయంలో మొఘల్ చక్రవర్తి బహదూర్ షా జాఫర్ ఆధ్వర్యంలో నడుస్తున్న పరిపాలనా మండలి లేదా పాలకమండలి సభ్యులలో మౌల్వి ఖైరాబాదీ ఒకరు.

మౌల్వి ఖైరాబాది బ్రిటీష్వారికి వ్యతిరేకంగా ఒక ఫత్వా జారీ చేశారు. జనరల్ బఖ్త్ ఖాన్ యొక్క వ్యూహాన్ని అనుసరించి మౌల్వి జిహాద్ యొక్క ఫత్వాను జారీ చేశాడని చెబుతారు, మౌలానా ఫజల్-ఇ-హక్ ఖైరాబాది ఫత్వా సమకాలీన వార్తాపత్రిక సాదికుల్‌లో ప్రచురించబడింది.

1857 నాటి భారత తిరుగుబాటు విఫలమైన కొద్దికాలానికే, అతన్ని హింసను ప్రేరేపించినందుకు గాను బ్రిటిష్ అధికారులు 1859 జనవరి 30 న ఖైరాబాద్‌లో అరెస్టు చేశారు. 'జిహాద్'లో హత్య మరియు హింస ను ప్రోత్సహించినందుకు అతన్ని విచారించి  దోషిగా నిర్ధారించారు. అతను కేసులో సొంతంగా వాదించుకొన్నాడు. అతని వాదనలు మరియు అతని డిఫెన్స్ చాలా నమ్మకంగా ఉన్నాయి మరియు  తను అబద్ధం చెప్పలేనని ఫత్వా ఇచ్చినట్లు స్వయంగా ఒప్పుకున్నప్పుడు ఇక ప్రిసైడింగ్ మేజిస్ట్రేట్ కు గత్యంతరం లేక అతనిని బహిష్కరిస్తునట్లు తీర్పు  ప్రకటించాడు.

ఆజీవన జైలు శిక్ష విధించి ఆయనను అండమాన్ ద్వీపంలోని కలపాణి (సెల్యులార్ జైలు) కి తరలించారు మరియు  ఆయన ఆస్తిని జ్యుడిషియల్ కమిషనర్ అఫ్ అవధ్ కోర్టు జప్తు చేసింది. అతను 1859 అక్టోబర్ 8 న స్టీమ్ ఫ్రిగేట్ "ఫైర్ క్వీన్" లో అండమాన్ చేరుకున్నాడు. అతను 1861 లో 64 సంవత్సరాల వయస్సు లో ఆగస్టు 20, 1861 న  అక్కడి సెల్యులర్ జైలులో మరణించారు

ఖుర్ఆన్ మరియు హదీసుల ప్రకారం, ప్రవక్త ముహమ్మద్ తుది ప్రవక్త, మరియు అతని తరువాత వేరే ప్రవక్త లేదా "దూత" ఉండరని ఆయన రాశారు.

అతను ఫరూకి. అతని కుమారులలో ఒకరైన అబ్దుల్ హక్ కూడా ఒక ప్రముఖ, గౌరవనీయ పండితుడు మరియు అతనికి షంసుల్ ఉలేమా అనే బిరుదు ఇవ్వబడింది. అతని వారసులు భారత ఉపఖండంలో ప్రసిద్ద  కవులు. వారు: మనవడు ముజ్తార్ ఖైరాబాది, ముని మనవడు జాన్ నిసార్ అక్తర్ మరియు ముని-ముని -మనవడు జావేద్ అక్తర్.  అతని వారసులలో దర్శకులు జోయా అక్తర్ మరియు ఫర్హాన్ అక్తర్ (జావేద్ అక్తర్ పిల్లలు) మరియు కబీర్ అక్తర్ (జావేద్ సోదరుడు సల్మాన్ అక్తర్ కుమారుడు) ఉన్నారు

డాక్టర్ సైఫుద్దీన్ కిచ్లు Doctor Saifuddin Kitchlew (1888-1963)

 

జనవరి 15, 1888 న జన్మించిన డాక్టర్  సైఫుద్దీన్ కిచ్లెవ్ (15 జనవరి 1888 - 9 అక్టోబర్ 1963) ప్రముఖ భారతీయ స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు, న్యాయవాది, రాజకీయవేత్త మరియు పాకిస్తాన్ ఉద్యమ విమర్శకుడు. ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ సభ్యుడైన అతను మొదట పంజాబ్ ప్రదేశ్ కాంగ్రెస్ కమిటీ (పంజాబ్ పిసిసి) అధిపతిగా తరువాత 1924లో ఎఐసిసి ప్రధాన కార్యదర్శి అయ్యాడు.

మార్చి 1919 లో రౌలాట్ చట్టం అమలు చేసిన తరువాత పంజాబ్‌లో జరిగిన నిరసనలలో పాల్గొన్నాడు.  ఏప్రిల్ 10 న, అతను మరియు మరొక నాయకుడు సత్యపాల్ ను అరెస్ట్ చేసి   రహస్యంగా పోలీసులు ధర్మశాలకు పంపారు. వారి అరెస్టుకు వ్యతిరేకంగా మరియు గాంధీజీ నిర్భందానికి వ్యతిరేకంగా బహిరంగ నిరసన ర్యాలీ, ఏప్రిల్ 13, 1919న అమృత్సర్‌లోని జలియన్ వాలా బాగ్‌లో జరిగింది. అది చివరకు  జలియన్ వాలా బాగ్ మారణ హోమానికి దారితీసింది.

ఇతను పంజాబ్‌లోని అమృత్సర్‌లో గల కాశ్మీరీ ముస్లిం దoపతులు   అజీజుద్దీన్ కిచ్లు మరియు డాన్ బీబి కు జన్మించాడు. అతని తండ్రి పాష్మినా మరియు కుంకుమ వ్యాపార వ్యాపారాన్ని చేసేవాడు మరియు బారాముల్లాకు చెందిన బ్రాహ్మణ కుటుంబానికి చెందినవాడు. అతని పూర్వీకుడు ప్రకాష్ రామ్ కిచ్లు ఇస్లాం లోకి మారారు మరియు అతని తాత అహ్మద్ జో 1871 లో కాశ్మీర్ కరువు తరువాత 19 వ శతాబ్దం మధ్యలో కాశ్మీర్ నుండి వలస వచ్చారు.

కిచ్లు  అమృత్సర్‌లోని ఇస్లామియా హైస్కూల్‌ లో విద్యను  అబ్యసించాడు తరువాత B.A. కేంబ్రిడ్జ్ విశ్వవిద్యాలయం నుండి మరియు పిహెచ్.డి జర్మన్ విశ్వవిద్యాలయం నుండి పొందాడు.

భారత దేశానికి తిరిగి వచ్చిన తరువాత అతను అమృత్సర్ లో  తన లా ప్రాక్టిస్ ఆరంభించాడు మరియు త్వరలో అతనికి  గాంధీతో పరిచయం ఏర్పడినది. ఆయన 1919 లో అమృత్సర్ నగర మునిసిపల్ కమిషనర్‌గా ఎన్నికయ్యారు. అతను సత్యాగ్రహ (నాన్-కోఅపరేషన్) ఉద్యమంలో పాల్గొన్నాడు మరియు త్వరలోనే లా ప్రాక్టిస్ విడిచి పెట్టి స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో అలాగే అఖిల భారత ఖిలాఫత్ కమిటీలో చేరినాడు.  

రౌలాట్ చట్టానికి వ్యతిరేకంగా పంజాబ్‌లో నిరసన వ్యక్తం చేసినందుకు కిచ్లు  గాంధీ, డాక్టర్ సత్యపాల్‌తో కలిపి అరెస్టు కాబడినారు. ఈ ముగ్గురిని అరెస్టు చేయడాన్ని నిరసిస్తూ, జల్లియన్‌వాలా బాగ్ వద్ద పౌర బహిరంగ సభ ఏర్పాటు అయినది. శాంతియుతంగా సమావేశమైన ప్రజా సమూహం పై జనరల్ డయ్యర్ మరియు అతని దళాలు కాల్పులు జరిపారు. వందలాది మంది మరణించారు, ఇంకా వందల మంది గాయపడ్డారు. 1857 లో భారత తిరుగుబాటు తరువాత జలియన్ వాల బాగ్ మారణహోమం అత్యంత దారుణమైనది మరియు దీనికి నిరసనగా పంజాబ్ అంతటా అల్లర్లు చెలరేగినవి.

1924 లో ఎ.ఐ.సి.సి జనరల్ సెక్రటరీ పదవికి ఎదగడానికి ముందు కిచ్లు పంజాబ్ కాంగ్రెస్స్ కు నాయకత్వం వహించినాడు.  1929-30లో లాహోర్లో జరిగిన కాంగ్రెస్ సెషన్ రిసెప్షన్ కమిటీకి కిచ్లు చైర్మన్. 26 జనవరి 1930, ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ భారత స్వాతంత్ర్యాన్ని ప్రకటించింది మరియు పూర్తి స్వాతంత్ర్యాన్ని సాధించే లక్ష్యంతో శాసనోల్లంఘన ఉద్యమం ప్రారంభించింది.

కిచ్లు నౌజావన్ భారత్ సభ (ఇండియన్ యూత్ కాంగ్రెస్) వ్యవస్థాపక నాయకుడు మరియు  జామియా మిలియా ఇస్లామియా యొక్క ఫౌండేషన్ కమిటీ సభ్యుడు.

అతను ఉర్దూ దినపత్రిక “టాంజిమ్‌”ను ప్రారంభించాడు మరియు 1921 జనవరిలో అమృత్సర్‌లో స్వరాజ్ ఆశ్రమం స్థాపించడంలో కీలకపాత్ర పోషించాడు. 1930-1934 మద్య స్వాత్రoత్య పోరాట సమయం లో కిచ్లు అరెస్టు కాబడినాడు మరియు మొత్తం పద్నాలుగు సంవత్సరాలు జైలు జీవితం గడిపాడు.

పాకిస్తాన్ కోసం ముస్లిం లీగ్ డిమాండ్ను కిచ్లు వ్యతిరేకించారు మరియు 1940 లలో పంజాబ్ కాంగ్రెస్ కమిటీ అధ్యక్షుడయ్యారు. 1947 లో భారత విభజనను ఆయన తీవ్రంగా వ్యతిరేకించారు. దేశవ్యాప్తంగా బహిరంగ సభలలో మరియు అఖిల భారత కాంగ్రెస్ కమిటీ సమావేశంలో విభజనకు వ్యతిరేకించారు. అతను దీనిని "మతతత్వానికి జాతీయవాదం లొంగిపోవటం" అని పిలిచాడు.

దేశ విభజన మరియు స్వాతంత్ర్యం వచ్చిన  తరువాత కొన్ని సంవత్సరాల తరువాత, అయన  కాంగ్రెస్ నుండి నిష్క్రమించి  కమ్యూనిస్ట్ పార్టీ ఆఫ్ ఇండియాకు దగ్గరయ్యారు. అతను అఖిల భారత శాంతి మండలి వ్యవస్థాపక అధ్యక్షుడిగా ఉన్నాడు మరియు 1954 లో మద్రాసులో జరిగిన అఖిల భారత శాంతి మండలి యొక్క 4 వ కాంగ్రెస్ అధ్యక్షుడిగా కొనసాగాడు, ప్రపంచ శాంతి మండలి ఉపాధ్యక్షుడిగా పనిచేసారు.

1947 నాటి భారత విభజన సమయంలో జరిగిన అల్లర్లలో  అతని ఇల్లు కాలిపోయిన తరువాత కిచ్లు తన మాకం దిల్లికి మార్చారు మరియు యుఎస్ఎస్ఆర్ తో రాజకీయ మరియు దౌత్య సంబంధాల కోసం తన జీవితాంతం కృషి చేసారు.  అతను 1952 లో స్టాలిన్(ఇప్పుడు లెనిన్) శాంతి బహుమతిని అందుకున్నాడు. 1951 లో, ఒక ప్రభుత్వ చట్టం ద్వారా ఆయనను మరియు మౌలానా అబుల్ కలాం ఆజాద్‌ను  జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ మరియు జలియన్ వాలా బాగ్ నేషనల్ మెమోరియల్ ట్రస్ట్ యొక్క జీవిత ధర్మకర్తలు గా నియమించినది.  

ఆయన  9 అక్టోబర్ 1963 న మరణించాడు వారికి ఒక కుమారుడు, తౌఫిక్ కిచ్లు డిల్లి శివార్లలోని లాంపూర్ గ్రామంలో నివసిస్తున్నాడు మరియు ఐదుగురు కుమార్తెలు ఉన్నారు. అతని నలుగురు కుమార్తెలు పాకిస్తాన్కు చెందిన పురుషులను వివాహం చేసుకోగా, ఒక కుమార్తె, జాహిదా కిచ్లు  మలయాళ సంగీత దర్శకుడు ఎం. బి. శ్రీనివాసన్ అనే హిందూ వ్యక్తిని వివాహం చేసుకున్నారు.

పంజాబ్‌లోని లుధియానాలోని ఒక కాలనీకి కిచ్లు నగర్ అని పిలుస్తారు. ఇండియన్ పోస్ట్ 1989 లో ఒక ప్రత్యేక స్మారక స్టాంప్‌ను విడుదల చేసింది. జామియా మిలియా ఇస్లామియా 2009 లో MMAJ అకాడమీ ఆఫ్ థర్డ్ వరల్డ్ స్టడీస్‌లో సైఫుద్దీన్ కిచ్లు చైర్‌ను ఏర్పాటు చేసింది.

వక్కోమ్ మజీద్ Vakkom Majeed 1909-2000

వక్కం మజీద్ అని పిలువబడే ఎస్. అబ్దుల్ మజీద్ జననం 20 డిసెంబర్ 1909న ట్రావెన్కోర్ ప్రిన్స్లీ స్టేట్, మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీ, బ్రిటిష్ ఇండియాలో జరిగింది. వక్కం 10 జూలై 2000 న, తిరువనంతపురం, కేరళ లో 90 ఏళ్ల వయసులో  మరణించారు

వక్కం మజీద్ ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ లో సబ్యుడు మరియు ఇతని జీవిత భాగస్వామి లేట్ సులేహా బీవి మరియు  పిల్లలు ఫాతిమా, నజ్మా (లేట్ ),షమీమా (లేట్) వక్కం మజీద్ తల్లిదండ్రులు:మొహమ్మద్ బీవి (తల్లి),సయ్యద్ మొహమ్మద్ (తండ్రి)

వక్కోమ్ మజీద్ భారతీయ స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు, రాజకీయవేత్త మరియు ట్రావెన్కోర్-కొచ్చిన్ రాష్ట్ర అసెంబ్లీ మాజీ సభ్యుడు. అతను ట్రావెన్కోర్లోని ప్రముఖ కులీన ముస్లిం కుటుంబoలో జన్మించాడు. తన మామ వక్కం మౌలవి రచనల ప్రభావంతో సామాజిక, రాజకీయ సంస్కరణ ఉద్యమాలలో పాలు పంచుకున్నాడు. ట్రావెన్కోర్లో ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ స్థాపకుల్లో మజీద్ ఒకరు, చివరికి అట్టింగల్ నియోజకవర్గం (1948-1952) నుంచి  శాసనసభ సభ్యుడయ్యాడు. 20 వ శతాబ్దపు గొప్ప భారతీయ జాతీయవాదులలో ఒకరిగా పరిగణించబడుతున్న మజీద్ రాజకీయంగా అంతర్గతంగా విలువ ఆధారిత, లౌకిక మరియు మానవతావాదం సంప్రదాయానికి చెందినవాడు.

మజీద్ కుటుంబం మదురై మరియు హైదరాబాదు పూర్వీకుల మూలాలను కలిగి ఉంది. అతని ముత్తాత(తల్లి తరుపు) తోపిల్ తంపి మరియు తాత(తల్లి తరుపు)మొహమ్మద్ కుంజు తమ కాలం నాటి ప్రముఖులు.. అతని మేనమామ వక్కం మౌలావి దూరదృష్టి గల, సామాజిక సంస్కర్త, పండితుడు, విద్యావేత్త, రచయిత, జర్నలిస్ట్ మరియు స్వదేశాభిమణి వార్తాపత్రిక వ్యవస్థాపకుడు.

సయ్యద్ మొహమ్మద్, మొహమ్మద్ బీవీ దంపతులకు జన్మించిన నలుగురు పిల్లలలో మజీద్ మొదటివాడు. అతనికి ఒక సోదరి ఉన్నారు: సఫియా బీవి (1912-1986) మరియు ఇద్దరు సోదరులు: మొహమ్మద్ అబ్దా (1914-1992), మరియు అబ్దుల్ లాతీఫ్ (1917-1999).

మజీద్ తన ప్రారంభ విద్యను అంజెంగోలోని సెయింట్ జోసెఫ్ హైస్కూల్లో పొందాడు. 1936 లో, మజీద్ వక్కం మౌలవి మేనకోడలు సులేహా బీవిని వివాహం చేసుకున్నాడు. వారికి ఐదుగురు పిల్లలు పుట్టారు: ఫాతిమా (జననం 1937), శిశు బాలుడు infant boy (1939-1940), నజ్మా (1943–1957), శిశు అమ్మాయి infant girl (1953-పుట్టిన వెంటనే మరణించారు) మరియు షమీమా (1957–2011).

అతను తన మేనమామ వక్కం మౌలవి, అలాగే నారాయణ గురు యొక్క సామాజిక సంస్కరణ ఉద్యమానికి ఆకర్షితుడయ్యాడు. తన ప్రారంభ పాఠశాల రోజుల్లోనే రాజకీయాలలో ప్రవేశించారు.  కేరళలో భారత జాతీయ ఉద్యమం ఉద్భవించినప్పుడు, మజీద్ దాని నాయకత్వంలో ముందంజలో ఉన్నారు. ట్రావెన్కోర్లో జరిగిన ఇండియన్ నేషనల్ కాంగ్రెస్ యొక్క స్థాపకుల్లో ఆయన ఒకరు. యువకుడిగా, అతను సామాజిక సంస్కరణ ఉద్యమంలో కూడా బాగా పాల్గొన్నాడు. 1942 లో క్విట్ ఇండియా ఉద్యమంలో పాల్గొని అరెస్టు చేయబడిన అపార ధైర్యాన్ని ప్రదర్శించిన ట్రావెన్కోర్ లోని కొద్దిమంది కాంగ్రెస్ నాయకులలో మజీద్ ఒకరు.

 అతను చాలా నెలలు జైలులో ఉన్నాడు. తదనంతరం, "స్వతంత్ర ట్రావెన్కోర్" ఆలోచన రూపొందించినప్పుడు, మజీద్ ఈ చర్యకు వ్యతిరేకంగా ఆందోళనలో పాల్గొన్నాడు. అతన్ని చాలా నెలలు నిర్బంధించారు. ఐఎన్ఎ హీరో వక్కం కదిర్‌కు బ్రిటిష్ వారు మరణశిక్ష విధించినప్పుడు, మజీద్ మద్రాస్ సెంట్రల్ జైలులో ఆయనను సందర్శించారు. కదిర్ యొక్క చివరి లేఖను ఉరితీసే ముందు అతని  తండ్రికి తీసుకువచ్చినది మజీద్.

మజీద్ 20 వ శతాబ్దంలో కేరళ సామాజిక-రాజకీయ రంగంలో గొప్ప రాజకీయ నాయకుడు-అసాధారణ వ్యక్తి. టూ-నేషన్ థియరీ మరియు పాకిస్తాన్ ఉద్యమానికి గట్టి వ్యతిరేకి. లౌకిక-జాతీయవాద భారతదేశం మాత్రమే ప్రజల హృదయాన్ని మరియు ఆత్మను కలిసి ఉంచగలదని భావించారు.  1948 లో (పోటీ లేకుండా).  అట్టింగల్ నియోజకవర్గం నుండి ట్రావెన్కోర్-కొచ్చిన్ రాష్ట్ర అసెంబ్లీకి ఎన్నికయ్యారు 1952 లో తన పదవీకాలం ముగిసినప్పుడు, అతను ఆచరణాత్మక రాజకీయాలను విడిచిపెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాడు మరియు తీవ్రమైన పఠనానికి  అంకితం అయారు.

అతను బెర్ట్రాండ్ రస్సెల్, M.N. రాయ్ మరియు అనేక మంది ఫ్రెంచ్ రచయితల రచనల చే ప్రభావితుడయ్యాడు. మజీద్ సిద్ధాంత రాజకీయాలను వ్యతిరేకించారు మరియు రాజకీయాలు మరియు సామాజిక సమస్యలలో లౌకిక-మానవతావాద దృక్పథం కోసం వాదించారు. మజీద్ ఇస్లాంలో లిబరలిజం మరియు మోడరనిజం యొక్క విలువలను సమర్థించాడు మరియు ఇస్లామిక్ సంప్రదాయాలలో ఇజ్తిహాద్ (ఆలోచన స్వేచ్ఛ) తిరిగి రావాలని పిలుపునిచ్చారు. అతను నారాయణ గురు ఆలోచనలను విలువ నిచ్చారు  మరియు "కులరహిత" సమాజంలో పట్ల పెరుగుతున్న ఆదరణను ప్రశంసించాడు.

వక్కోమ్ మజీద్ యొక్క చివరి మూడు దశాబ్దాలు జాతీయవాద చరిత్ర, భావజాలం మరియు అభ్యాసం యొక్క తీవ్రమైన అన్వేషణ మరియు పఠనం లో గడిచినవి.  1972 లో, భారత స్వాతంత్ర్య వేడుకల సందర్భంగా, భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో పాల్గొన్నందుకు దేశం 'తామ్రపత్ర' ఇచ్చి ఆయనను సత్కరించింది. అప్పటి ప్రధాని ఇందిరా గాంధీ నుంచి ఆయన 'తామ్రపత్ర' అందుకున్నారు. 1980 ల చివరినాటికి, మజీద్ ఆరోగ్యం క్షీణించింది, అతను ఒక సంవత్సరం పాటు మంచం పట్టాడు.

అతని భార్య సులేహా బీవి 18 జూన్ 1993 న మరణించారు. 1990  తరువాత అతను కొన్ని సామాజిక-రాజకీయ కార్యక్రమాలకు హాజరైనప్పటికీ, అతని ఆరోగ్యం దెబ్బతింది. 8 జూలై 2000 న, అతను తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురై ఒక ప్రైవేట్ క్లినిక్‌లో చేరారు. అతని పరిస్థితి మరింత దిగజారి, తిరువనంతపురంలోని కాస్మోపాలిటన్ ఆసుపత్రిలోని సిసియు (క్రిటికల్ కేర్ యూనిట్) కు మార్చబడినాడు. 10 జూలై 2000 న గుండెపోటుతో స్థానిక సమయం 6:30 గంటలకు (1:00 UTC) మరణించినట్లు ప్రకటించారు. మజీద్‌ను అతని పూర్వీకులతో పాటు వక్కోమ్‌లోని తూర్పు జమాత్ మసీదు (వక్కం పాడింజారే జమాత్ మసీదు) లో ఖననం చేశారు.